Λογοτεχνικά Βίπερ

Τα τελευταία χρόνια πλήθος Ελλήνων συγγραφέων (κυρίως γυναικών) έχει παρουσιαστεί στο λογοτεχνικό κόσμο της Ελλάδας. Παρόλα αυτά δεν παρατηρείται καμιά ιδιαίτερη άνθηση της λογοτεχνίας, κανένα καινούριο ρεύμα ή είδος γραφής.
Αν κάποιος διαβάσει τον κατάλογο με τα βιβλία που πωλούνται περισσότερο (οι πηγές είναι οι εκδοτικοί οίκοι ή τα μεγάλα βιβλιοπωλεία) θα δει ότι στις πρώτες θέσεις βρίσκονται ( με εξαίρεση κάποιους λίγους καταξιωμένους συγγραφείς), βιβλία τα οποία ακολουθούν την κλασική συνταγή των ερωτικών « Βίπερ» μας άλλης εποχής.
Η αντιμετώπιση του βιβλίου ως καταναλωτικό αγαθό, η δημιουργία μεγάλων βιβλιοπωλείων «super market» ,η διασύνδεση εκδοτικών οίκων και τηλεοπτικών καναλιών απαιτούν την ύπαρξη στο ράφι όλο και περισσότερων «εμπορικών» τίτλων.
Οι συγγραφείς αυτών των ιδιόμορφων λογοτεχνικών «Βίπερ» ακολουθούν συγκεκριμένες συνταγές. Στο κέντρο ένας έρωτας λίγο «παράξενος» ή «απαγορευμένος», στο φόντο ένας εξωτικός τόπος σε μια εξωτική ιστορική εποχή (προηγείται μικρή ιστορική έρευνα μέσα από τη βιβλιογραφία για να σκιαγραφηθούν οι χαρακτήρες), κατά τη διάρκεια του έργου γλαφυρές περιγραφές τοπίων, προσώπων, ερωτικών συναντήσεων, η ηρωίδα ή ο ήρωας αντιμετωπίζει το δίλημμα « με τον καλό μου ή με αυτόν που απαιτεί η θέση μου».
Τα «βίπερ» που κυκλοφορούσαν στα περίπτερα σε μια φτηνή έκδοση είχαν επίσης μεγάλη κυκλοφορία. Ο αναγνώστης τους όμως τα ξεχώριζε από την έννοια λογοτεχνία. Οι εκδότες σήμερα ντύνουν καλυμμένα «Βίπερ» με καλαίσθητες εκδόσεις, τα προωθούν συνεχώς μέσω των ΜΜΕ και δημιουργούν έτσι ένα κοινό το οποίο νομίζει ότι διαβάζει λογοτεχνία.
Πρότασή μου είναι να γυρίσουμε στην ανάγνωση των μεγάλων καταξιωμένων μας συγγραφέων. Άνθρωποι όπως ο Καζαντζάκης, ο Μυριβήλης, ο Βενέζης και τόσοι άλλοι που έγραφαν για αυτά που ζούσαν, έγραφαν για την κοσμοθεωρία τους, τα βιώματά τους, για τις αγωνίες τους και όχι για τη σαγήνη των αναγνωστών τους. Έγραφαν γιατί το είχαν ανάγκη και όχι για να πάρουν τον τίτλο του συγγραφέα.
Η μελέτη και ανάγνωση αυτών των βιβλίων θα μας κάνουν και εμπειρότερους στην επιλογή των καινούριων τίτλων κάθε φορά που κοιτάμε το ράφι «Νέες εκδόσεις».
Η λογοτεχνία δεν είναι κάτι ακόμα «ελαφρύ» για να με παίρνει ο ύπνος το βράδυ, είναι ένα ταξίδι στον κόσμο, ένα ταξίδι στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής, ένα ταξίδι στο λαβύρινθο του ανθρώπινου εγκεφάλου.