Στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα

ΕΝΑΣ ΓΕΡΟΣ

Σκυμμένος στο τραπέζι κάθετ’ ένας γέρος ∙
με μιαν εφημερίδα εμπρός του, χωρίς συντροφιά.

Και μες στων άθλιων γηρατειών την καταφρόνια
σκέπτεται πόσο λίγο χάρηκε τα χρόνια
που είχε και δύναμη, και λόγο, κ’ εμορφιά.

Ξέρει που γέρασε πολύ∙ το νιώθει, το κοιτάζει.
Κ’ εν τούτοις ο καιρός που ήταν νέος μοιάζει
σαν χθες. Τι διάστημα μικρό, τι διάστημα μικρό.

Και συλλογιέται η Φρόνησις πως τον εγέλα
και πως την εμπιστεύονταν πάντα –τι τρέλα!-
την ψεύτρα που έλεγε: «Αύριο. Έχεις πολύν καιρό».

Θυμάται ορμές που βάσταγε∙ και πόση
χαρά θυσίαζε. Την άμυαλή του γνώση
κάθ’ ευκαιρία χαμένη τώρα την εμπαίζει.

… Μα απ’ το πολύ να σκέπτεται και να θυμάται
ο γέρος εζαλίσθηκε. Κι αποκοιμάται
στου καφενείου ακουμπισμένος το τραπέζι.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1897 )
φρόνηση: Η ιδιότητα να είναι κανείς συνετός, σώφρων, φρόνιμος

Επειδή η ζωή είναι σαν την άμμο που κυλά μέσα από τα δάκτυλα, επειδή δε θα καταλάβουμε πώς πέρασε, ας διαβάσουμε τους στίχους του ποιητή . Ας χαρούμε τη ζωή ο καθένας με το δικό του τρόπο και όχι απαραίτητα με τον τρόπο που προβάλλουν τα life style μέσα, μην αφήσουμε τα πρέπει να υποτάσσουν τα θέλω μας, μην αφήνουμε τη ζωή να περνά μέσα στις γκρίνιες μας και τις αναβολές. Τελικά πιστεύω ότι είναι προτιμότερο να μετανιώσεις για ένα λάθος που έκανες παρά να μετανιώνεις συνεχώς για κάτι που ήθελες να κάνεις και δεν το έκανες ποτέ.Συνάνθρωποι μην ξεχνάτε αυτοί που ψάχνετε είναι εκεί έξω και ψάχνουν να σας βρουν, μην μένετε μόνοι. Γελάτε γιατί χανόμαστε.

Μια οικολογική βόμβα στο βυθό της Καλντέρας

Στις 28 Μαίου 2006 εγκαινιάζεται μέσα σε φαμφάρες και τυμπανοκρουσίες το κρουαζιερόπλοιο «Sea Diamond».
«Η Louis Hellenic Cruises εγκαινίασε την Παρασκευή στον Πειραιά, το νέο κρουαζιερόπλοιο του στόλου της Sea Diamond, παρουσία σημαντικών εκπροσώπων της ναυτιλίας και του ευρύτερου τουριστικού κόσμου της χώρας. Το υπό ελληνική σημαία Sea Diamond θα ξεκινήσει την 1η Μαΐου 2006 από τον Πειραιά, 3ήμερες και 4 ήμερες κρουαζιέρες στο Αιγαίο.» Δημοσίευμα εφημερίδας την εποχή εκείνη.
Αφού άκουσε τις φιλοφρονήσεις της κρατικής εξουσίας ο πρόεδρος της εταιρείας είπε τα ακόλουθα:
«Ο Πρόεδρος του Ομίλου Louis κ. Κωστάκης Λοϊζου τόνισε "Όραμα μας είναι να συνδέσουμε την ανάπτυξη της εταιρείας μας με την αναζωογόνηση και την ενδυνάμωση της Ελληνικής κρουαζιέρας, με την ενίσχυση του ελληνικού τουρισμού και της Εθνικής οικονομίας. Με το Sea Diamond κάνουμε άλλο ένα βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση. Τηρήσαμε την υπόσχεση μας και δημιουργήσαμε ένα κόσμημα για την ελληνική κρουαζιέρα. Στο Sea Diamond κυματίζει η ελληνική σημαία γιατί η σημαία αυτή εκφράζει ένα ξεκάθαρο όραμα τη σύνδεση της ανάπτυξης της εταιρίας μας με την αναζωογόνηση της ελληνικής κρουαζιέρας. Μέσω καινοτόμων μορφών συνεργασίας υποστηρίζουμε τα ελληνικά τουριστικά γραφεία, πραγματοποιούμε τις επισκευές μας σε ελληνικά ναυπηγεία, και ανεφοδιάζουμε τα πλοία μας από ελληνικές επιχειρήσεις".
Διαβάστε προσεκτικά τις δηλώσεις. Τέτοια φιλοπατρία, τέτοια ανιδιοτέλεια, τέτοια εθελοντική προσφορά για το καλό της Ελλάδας, ούτε οι ήρωες της επανάστασης. Ποιο πολύ όμως μ’ αρέσει το «τηρήσαμε την υπόσχεσή μας» απέναντι σε ποιον άραγε;
Διαβάστε τώρα ποια ήταν αυτή η επένδυση για το καλό του τουρισμού μας.
«Το νέο απόκτημα της Louis Hellenic Cruises κατασκευάστηκε το 1986 στη Φινλανδία και έφερε το όνομα Birka Princess ανακαινίστηκε πλήρως το 1999» 20 χρονών σκαρί, που δεν κατασκεύαστηκε για κρουαζιερόπλοιο.

Σήμερα το κόσμημα της Louis βρίσκεται στο βυθό της Καλντέρας, σ’ ένα από τα ομορφότερα νησιά της Ελλάδας, τη Σαντορίνη και αποτελεί μια βόμβα στο βυθό της θάλασσας. Τόνοι πετρελαίου, βλαβερά ιχνοστοιχεία και βαρέα μέταλλα απειλούν το οικοσύστημα της περιοχής, τις μηχανές αφαλάτωσης που προμηθεύουν πόσιμο νερό το νησί και τον τουρισμό που αποτελεί τον κινητήριο μοχλό της τοπικής οικονομίας.
Ποιος φταίει για όλα αυτά; Στην αρχή για την πολιτεία στόχος ήταν να μην πληγεί ο τουρισμός και για την εταιρεία να μην πληγεί η ασφαλιστική της κάλυψη. Όλα πήγαν καλά. Τα μέσα επικεντρώθηκαν στον ηρωισμό που έδειξαν οι κάτοικοι για τη σωτηρία των επιβατών και στον κακό συντονισμό των υπηρεσιών.
Σήμερα η εταιρεία λέει ότι φταίει «ο βράχος». Τι ήθελε κι ήταν εκεί; Αλλού τον είχαν χαρτογραφήσει. Ακόμα κι αν ισχύει αυτό στο λιμάνι της Σαντορίνης πιάνουν κάθε μέρα δεκάδες πλοία, κανένας καπετάνιος δε σκέφτηκε να κοιτάξει το χάρτη και να πει «κοίτα να δεις θα περάσω από δω που ο χάρτης λέει ότι ο βράχος είναι βαθιά». Διαβάστε: «Στην Υδρογραφική Υπηρεσία Ελλάδας αποδίδει ευθύνες η πλοιοκτήτρια εταιρεία Louis Hellenic Cruises για τη βύθιση του κρουαζιερόπλοιου "Sea Diamond" στο λιμάνι της Σαντορίνης πέρσι τον Απρίλιο. Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε την Παρασκευή το πρωί ο διευθυντής επιχειρήσεων πλοίων της εταιρείας, Γιώργος Κουμπενάς, ενώ στο χάρτη της υδρογραφικής υπηρεσίας ο ύφαλος (στον οποίον προσέκρουσε το πλοίο) αποτυπώνεται στα 57 μέτρα από την ακτή, στην πραγματικότητα βρίσκεται στα 131 μέτρα από την ακτή. Συγχρόνως, ενώ σύμφωνα με τον χάρτη ο ύφαλος παρουσιάζεται σε βάθος 18 έως 22 μέτρα κάτω από τη θάλασσα, στην πραγματικότητα -όπως είπε- βρίσκεται σε βάθος μικρότερο των πέντε μέτρων.»
Με βάση αυτόν τον ισχυρισμό η εταιρεία έπαψε να πληρώνει ακόμα και την εταιρεία που είχε αναλάβει τον επιφανειακό καθαρισμό. Φυσικά ο στόχος είναι να μείνει ένα ακόμα τοξικό κουφάρι στις ελληνικές θάλασσες ( δες το Σάμινα το οποίο αποζημίωνε, τυχαίο άραγε, ο ίδιος ασφαλιστικός οργανισμός), γιατί τα έξοδα απάντλησης των καυσίμων και ανέλκυσης είναι πολλά.
Σήμερα η πολιτεία «απειλεί» και παρακαλεί την εταιρεία, να τηρήσει τις υποχρεώσεις της. Διαβάστε τις δηλώσεις του υπουργού κ. Βουλγαράκη:
«Θα συνιστούσα λοιπόν στην εταιρεία που εκπροσωπεί το SEA DIAMOND να αφήσει τα νομικά τερτίπια και να αναζητήσει την ουσιαστική λύση του ζητήματος. Είναι εξάλλου σαφές ότι για το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής αυτό το θέμα είναι και θα εξακολουθεί να είναι πρώτο στην ατζέντα μας μέχρι να υπάρξει οριστική λύση», τόνισε ο κ. Βουλγαράκης.»
Τι σημαίνει άραγε «θα συνιστούσα». Οχ σκιάχτηκα.
Ανακοίνωση μετά από σύσκεψη που έγινε στη Σαντορίνη:
« Όπως υπογραμμίστηκε, το θέμα παραμένει υπό διαρκή ποινική αξιολόγηση και βρίσκεται σε εξέλιξη μέσω δικαστικών και νομικών διαδικασιών η εξασφάλιση όλων των χρηματοοικονομικών μέσων με τα οποία θα υλοποιηθούν οι διεργασίες για την απάντληση των ρυπογόνων ουσιών και την ανέλκυση του πλοίου.» Τι σημαίνει ποινική αξιολόγηση; Τσακώνονται οι δικηγόροι; Και η εξασφάλιση των χρηματοοικονομικών μέσων; Εμείς θα πληρώσουμε πάλι την αποζημίωση του επιχειρηματία;
«Ο υφυπουργός Ναυτιλίας μετά την κινητοποίηση του ΣΚΑΪ, δήλωσε στο σταθμό μας ότι επίκειται η δέσμευση της ασφαλιστικής αποζημίωσης που εισέπραξε η πλοιοκτήτρια εταιρεία και σύλληψη των υπευθύνων»
Σύλληψη των υπευθύνων, δηλαδή μέχρι τώρα και για το κράτος έφταιγε ο βράχος. Γιατί δε δεσμεύτηκε η αποζημίωση; Πότε επιτέλους το κράτος θα ασχοληθεί με τους μεγάλους απατεώνες σ’ αυτή τη χώρα; Ανθρώπους που συναναστρέφονται τους πολιτικούς και παριστάνουν τους φιλάνθρωπους, αλλά είναι αδίστακτοι μπροστά στη μία μαγική λέξη: ΚΕΡΔΟΣ.





Τα κείμενα σε εισαγωγικά προέρχονται από τις παρακάτω πηγές: ΣΚΑΪ, Travel Daily News.gr

Η στρογγυλή θεά

Είναι ένα άθλημα σαν όλα τα άλλα, αλλά μαγεύει εκατομμύρια ανθρώπους σε όλες τις χώρες του κόσμου. Άνθρωποι ανεξαρτήτου ηλικίας, φύλου, κοινωνικής τάξης, χρώματος, φυλής ή θρησκείας παίζουν και παρακολουθούν ποδόσφαιρο.
Δεν θέλω όμως να μιλήσω για το ποδόσφαιρο γενικώς ή για την κοινωνική και οικονομική του διάσταση, αλλά για το ποδόσφαιρο ως τέχνη. Και όταν αντιμετωπίζεις το ποδόσφαιρο ως τέχνη δεν μπορεί παρά να πάει το μυαλό σου στη Λατινική Αμερική.
Δυο χώρες, τόσο κοντά γεωγραφικά και τόσο μακριά στη νοοτροπία του λαού τους. Από τη μια το πάθος του tango της Αργεντινής, η δύναμη, ο μύθος του Μαραντόνα και το «χέρι του Θεού» και από την άλλη ο βραζιλιάνικος ρυθμός της σάμπας, αυτό το έγχρωμο μπαλέτο που γλιστρά πάνω στην «πράσινη» σκηνή, οι ακροβάτες του ποδοσφαίρου.
Η Αργεντινή είναι η μόνη εθνική ομάδα που έχει κερδίσει όλους τους επίσημους θεσμoύς της FIFA και όμως τους συνοδεύει η ρετσινιά των losers. Η Βραζιλία βυθίζει το λαό της σε κατάθλιψη έστω κι αν έρθει δεύτερη.
Είναι σίγουρο ότι το ποδόσφαιρο χρησιμοποιήθηκε πολιτικά και στις δύο χώρες στο παρελθόν και σήμερα αποτελεί εθνικό εισόδημα και για τους δύο. Εμείς όμως που είμαστε απλοί θεατές αυτής της διαμάχης περιμένουμε πότε θα δούμε αυτόν το μεγάλο τελικό σε μουντιάλ. Αργεντινή – Βραζιλία και άμα βλέπεις εικόνες σαν τις παραπάνω άντε να διαλέξεις. ( Στη φωτογραφία της Βραζιλίας εικονίζεται η εθνική της ομάδα γυναικών, στην Αργεντινή πρόκειται απλώς για θαυμάστριες)
Προσωπικά πάντως θα διάλεγα αυτό το «χύμα» ποδόσφαιρο που έπαιζε η Βραζιλία, το ποδόσφαιρο που μάθαιναν τα παιδιά παίζοντας στις παραλίες και στις αλάνες της φαβέλας και όχι το ποδόσφαιρο που μαθαίνεται στα γηπεδάκια 5Χ5 κάτω από την αυστηρή επίβλεψη κάποιου προπονητή από τότε που πρωτοκλοτσάς μπάλα.

Με μια αισιόδοξη ματιά

Αν η καθημερινότητά σου είναι φτωχή, μην την καταφρονήσεις. Κατηγόρησε τον εαυτό σου που δεν είναι αρκετά ποιητής ώστε να μπορέσει να δει τα πλούτη της.Ρ. Ν. ΡΙΛΚΕ

Διαφθορά, συναλλαγή, φθόνος, υλική εξάρτηση, περιβαλλοντολογική καταστροφή και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς που μας κάνει να αναρωτιόμαστε για τον κόσμο που θα μεγαλώσουμε τα παιδιά μας, για το θηρίο που κρύβει ο άνθρωπος μέσα του.
Κι όμως ότι συμβαίνει γύρω μας το φτιάχνουμε εμείς, ο καθένας μόνος του και όλοι μαζί σε μικρές παρέες και μεγάλες ομάδες. Ας βγούμε από την ασφάλεια της μίζερης και γκρινιάρικης ζωής μας κι ας βγούμε έξω. Ας κοιτάξουμε ψηλά με αισιοδοξία. Η ζωή είναι όμορφη αρκεί να τη βλέπεις με μάτια που θέλουν να δουν την ομορφιά της, με λιγότερη οργή και περισσότερη αγάπη. Τα ομορφότερα πράγματα στη ζωή είναι δωρεάν και η ομορφιά κρύβεται μέσα σε κάθε εικόνα.
Μη μένουμε μόνοι μας, να γίνουμε ομάδες με κοινά ενδιαφέροντα, να είμαστε πολλοί, να μας υπολογίζουν.
Πολλές φορές η τύχη μας περνάει από το χέρι μας κι αν ακόμα κάποιοι άλλοι αποφασίζουν για τη μοίρα όλων μας, εμείς ας τους βγάλουμε τη γλώσσα κι ας γελάμε δυνατά, για να ακούσουν όλοι ότι είμαστε εδώ και περιμένουμε εκείνη την ώρα που οι ποιητές θα κερδίσουν τους τεχνοκράτες.

Λογοτεχνικά Βίπερ

Τα τελευταία χρόνια πλήθος Ελλήνων συγγραφέων (κυρίως γυναικών) έχει παρουσιαστεί στο λογοτεχνικό κόσμο της Ελλάδας. Παρόλα αυτά δεν παρατηρείται καμιά ιδιαίτερη άνθηση της λογοτεχνίας, κανένα καινούριο ρεύμα ή είδος γραφής.
Αν κάποιος διαβάσει τον κατάλογο με τα βιβλία που πωλούνται περισσότερο (οι πηγές είναι οι εκδοτικοί οίκοι ή τα μεγάλα βιβλιοπωλεία) θα δει ότι στις πρώτες θέσεις βρίσκονται ( με εξαίρεση κάποιους λίγους καταξιωμένους συγγραφείς), βιβλία τα οποία ακολουθούν την κλασική συνταγή των ερωτικών « Βίπερ» μας άλλης εποχής.
Η αντιμετώπιση του βιβλίου ως καταναλωτικό αγαθό, η δημιουργία μεγάλων βιβλιοπωλείων «super market» ,η διασύνδεση εκδοτικών οίκων και τηλεοπτικών καναλιών απαιτούν την ύπαρξη στο ράφι όλο και περισσότερων «εμπορικών» τίτλων.
Οι συγγραφείς αυτών των ιδιόμορφων λογοτεχνικών «Βίπερ» ακολουθούν συγκεκριμένες συνταγές. Στο κέντρο ένας έρωτας λίγο «παράξενος» ή «απαγορευμένος», στο φόντο ένας εξωτικός τόπος σε μια εξωτική ιστορική εποχή (προηγείται μικρή ιστορική έρευνα μέσα από τη βιβλιογραφία για να σκιαγραφηθούν οι χαρακτήρες), κατά τη διάρκεια του έργου γλαφυρές περιγραφές τοπίων, προσώπων, ερωτικών συναντήσεων, η ηρωίδα ή ο ήρωας αντιμετωπίζει το δίλημμα « με τον καλό μου ή με αυτόν που απαιτεί η θέση μου».
Τα «βίπερ» που κυκλοφορούσαν στα περίπτερα σε μια φτηνή έκδοση είχαν επίσης μεγάλη κυκλοφορία. Ο αναγνώστης τους όμως τα ξεχώριζε από την έννοια λογοτεχνία. Οι εκδότες σήμερα ντύνουν καλυμμένα «Βίπερ» με καλαίσθητες εκδόσεις, τα προωθούν συνεχώς μέσω των ΜΜΕ και δημιουργούν έτσι ένα κοινό το οποίο νομίζει ότι διαβάζει λογοτεχνία.
Πρότασή μου είναι να γυρίσουμε στην ανάγνωση των μεγάλων καταξιωμένων μας συγγραφέων. Άνθρωποι όπως ο Καζαντζάκης, ο Μυριβήλης, ο Βενέζης και τόσοι άλλοι που έγραφαν για αυτά που ζούσαν, έγραφαν για την κοσμοθεωρία τους, τα βιώματά τους, για τις αγωνίες τους και όχι για τη σαγήνη των αναγνωστών τους. Έγραφαν γιατί το είχαν ανάγκη και όχι για να πάρουν τον τίτλο του συγγραφέα.
Η μελέτη και ανάγνωση αυτών των βιβλίων θα μας κάνουν και εμπειρότερους στην επιλογή των καινούριων τίτλων κάθε φορά που κοιτάμε το ράφι «Νέες εκδόσεις».
Η λογοτεχνία δεν είναι κάτι ακόμα «ελαφρύ» για να με παίρνει ο ύπνος το βράδυ, είναι ένα ταξίδι στον κόσμο, ένα ταξίδι στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής, ένα ταξίδι στο λαβύρινθο του ανθρώπινου εγκεφάλου.