Τηλεοπτικοί δημοσιογράφοι.

Τηλεοπτικοί δημοσιογράφοι (θέλω να τους εξαιρέσω από το σύνολο των δημοσιογράφων), άνθρωποι που αμείβονται με υπέρογκα ποσά και ανακυκλώνονται από κανάλι σε κανάλι. Άνθρωποι που παρουσιάζονται ως πανεπιστήμονες. Ο λεκτικός τους κώδικας προσβλητικός προς το συνομιλητή τους, ο κοινωνικός τους ρόλος κυρίαρχος. Έμμισθοι υπάλληλοι των καναλαρχών. Ανθρώπων που επιβάλλουν το ύφος της πληροφόρησης ανάλογα με τα εκάστοτε οικονομικά τους συμφέροντα.
Δεν υπάρχει χειρότερη εικόνα από το μεγαλοδημοσιογράφο που σκέφτεται το φτωχό συμπολίτη του. Αυτόν που χύνει κροκοδείλια δάκρυα για το χαμηλοσυνταξιούχο και οδύρεται για τους απολυμένους του Περάματος.
Άνθρωποι σε διατεταγμένη υπηρεσία προετοιμάζουν χρόνια την κοινή γνώμη για τα άδεια ταμεία, έτσι ώστε ο εργαζόμενος να περιμένει λίγα ψίχουλα από τον προυπολογισμό του εκάστοτε «λογιστή» υπουργού οικονομικών και να είναι και ευχαριστημένος. Το χειρότερο είναι όμως ότι εμείς τους πιστεύουμε, πιστεύουμε ότι αυτοί με τις δύσκολες ερωτήσεις τους θα στριμώξουν τους πολιτικούς ( πολιτικοί που πια δεν έρχονται σε επαφή με τους πολίτες, αφού τους τα λένε καθημερινά από την τηλεόραση), ότι αυτοί οι «γυάλινοι μαϊντανοί» ξέρουν κάτι παραπάνω από εμάς, ότι αν θες να βρεις λύση φέρνεις τα κανάλια και ο μόνος που σε αγαπά και σε σκέφτεται είναι ο Τριανταφυλλόπουλος.
Συμμετέχουν στο μεγάλο φαγοπότι, αντιμετωπίζουν στα πλαίσια της ισότητας με τα ίδια μέτρα και σταθμά τον πρόεδρο των βιομηχάνων και τον απολυμένο εργάτη της βιομηχανίας του και όλοι μαζί μαζεύονται για να χτυπήσουν οποιαδήποτε «συντεχνία» απειλεί τους ευνοούμενους τους. Οι πολιτικοί παρακαλούν στα τηλέφωνα για να βγουν στα πάνελ τους και βέβαια αυτοί καλούν τους ίδιους και τους ίδιους, όσους κάνουν ντόρο, φασαρία, ανάβουν τη συζήτηση.
Κάνουν ρεπορτάζ λαϊκής και αφήνουν μεγαλέμπορους, μεσάζοντες και super market στο απυρόβλητο, αφού αποτελούν μερικοί από αυτούς τους καλύτερους χορηγούς τους. Κάνουν το life style τρόπο ζωής για τους νέους προβάλλοντας συνεχώς πρόσωπα που κινούνται γύρω από αυτό και δημιουργούν το profil σε εφήμερους καλλιτέχνες ( συνήθως δισκογραφούνται από τις εταιρείες των καναλιών) με προσωπικές συνεντεύξεις και ερωτήσεις του στυλ “ Όλοι λένε ότι είσαι ένα από τα καλύτερα παιδιά. Ισχύει;» . Άντε τώρα να απαντήσεις.Ριγμένοι στη ρουτίνα και τη μιζέρια τα καθημερινότητάς μας, έχουμε πειστεί ότι όλα είναι ίδια. Ψάχνουμε για χαρισματικούς και οραματιστές μα ψάχνουμε σε λάθος μέρος. Η τηλεόραση δεν έχει οραματιστές, οι άνθρωποι της ανοίγουν το στόμα τους τις περισσότερες φορές για να χασμουρηθούν. Χάρισε ένα προσωπικό όραμα στον εαυτό σου, βρες αυτό που σε κάνει ευτυχισμένο, πάλεψε γι’ αυτό και μοιράσου το με άλλους. Πού ξέρεις μπορεί και άλλοι να έχουν το ίδιο όνειρο με σένα

( Οι φωτογραφίες είναι άσχετες με το θέμα)